این حقیقت که جهت کسب مزایای رقابتی، منابع انسانی نقش اصلی را ایفا می کنند باعث شده که مدیریت راهبردی منابع انسانی به وجود آمده و آن را اینگونه تعریف نمایند.
مرتبط ساختن مدیریت منابع انسانی با اهداف کوتاه مدت و بلندمدت راهبردی سازمان ها، به منظور بهبود عملکرد سازمان و ایجاد فرهنگ سازمانی که از طریق آن انعطاف پذیری و نوآوری کارکنان را تقویت نمود.
به عبارت دیگر برنامه ریزی در جهت توسعه و آموزش کارکنان و انجام دادن فعالیت هایی با هدف توانمندسازی سازمان در جهت هدف های از پیش تعیین شده.
مدیریت راهبردی منابع انسانی به معنای قبول مسئولیت مدیریت منابع انسانی است که در تدوین راهبردهای سازمان به عنوان شریک راهبردی عمل نموده و همچنین اجرای این راهبرد ها را از کانال یک سری فعالیت های به هم پیوسته دائمی از قبیل کارمند یابی، گزینش، آموزش و توسعه کارکنان،تعیین حقوق و تعیین پاداش و سایر فعالیت ها که به عهده مدیریت منابع انسانی می باشد.
هرچند در مدیریت راهبردی منابع انسانی به این مدیریت نقش شریک داده است تا در فرآیندهای راهبردی مسیر را معین نمایند، لیکن راهبردهای منابع انسانی به معنی مسیرهایی است که مدیریت منابع انسانی سازمان، برای رسیدن به هدف خود می پیماید.
هدف مدیریت راهبردی منابع انسانی، پرورش کارکنانی متعهد است که در یک محیط مستقل از اتحادیه های کارکنان فعالیت نماید.
در حالت مطلوب و آرمانی مدیریت ارشد شرکت و مدیریت منابع انسانی می بایستی رابطه ای نزدیک و همکاری متقابل داشته باشند تا بتوانند راهبردهای کل سازمان را تدوین نمایند.در چنین حالتی راهبردهای سازمان می تواند برای فعالیت ها و فرآیندهای مدیریت منابع انسانی در فرآیندهایی مانند کارمند یابی و مدیریت عملکرد چهارچوبی ارائه نموده و این نقطه نظرات یکپارچه گردد.
اگر اینچنین دیدگاه یکپارچه و منسجمی در سازمان ایجاد شود، می تواند کارکنانی شایسته و توانمند به بار آورد و افراد رفتارهای مناسبی در سازمان داشته باشند، در چنین وضعیتی راهبردها و اهداف سازمان به نحو اثربخش به اجرا درآمده و تامین شود.باید به این موضوع توجه کرد که برای تعیین راهبردهای سازمان و راه کارهای مدیریت منابع انسانی، مدیریت می تواند به صورت مستقیم اعمال نفوذ نماید.
در چنین حالتی مدیریت ارشد سازمان امیدوار است امیدوار است که بوسیله اجرای برنامه های راهبردی بر رفتار کارکنان بیشترین اثر را بگذارد.
