مهارت

مهارت عبارت است از مجموعه ای از توانایی های اکتسابی فردی که برای انجام یک کار (تصدی یک شغل) لازم است. شرط لازم برای انجام یک کار داشتن مهارت متناسب با آن کار است. مهارت یا توانایی های اکتسابی در اثر آموختن برای فرد حاصل می شوند. آموختن یا علمی و نظری است (به صورت تحصیلات) یا عملی (به صورت کسب تجربه).

مهارت

تحصیل

منظور از تحصیل، آن قسمت از مهارت های مورد لزوم است که به صورت درس و از طریق نهادهای آموزشی رسمی به فرد منتقل شده است. سهم این عامل در کل امتیازات حداکثر ۲۵۲ (برای مدرک دکترا) است. روشن است که همه مشاغل نیاز به یک سطح یکسان از تحصیلات ندارند. برای شغلی ممکن است سواد خواندن و نوشتن کفایت کند و برای شغل دیگری تحصیلات عالی با تخصص های ویژه لازم باشد.

در مشاغلی که عامل تحصیل در آنها اهمیت دارد نوع تحصيلات (رشته تحصیلی) مهم است به این معنی که رشته تحصیلی باید مرتبط با شغل باشد.

لازم به ذکر است که در نظام ارزشیابی مشاغل ابلاغی از طرف وزارت تعاون ، کار و امور اجتماعی و دستورالعمل های مربوط ، تاکیدی بر تعیین رشته تحصیلی برای مشاغل نشده و حق انتخاب به کارفرما واگذار شده است.

بنابراین: سطح تحصیلات و رشته تحصیلی باید بتواند پاسخگوی انجام وظایف و مسئولیت های یک شغل باشد.

تجربه

علاوه بر شرط تحصیل، تجربه نیز عامل دیگری است که برای انجام یک شغل در نظر گرفته شده است. بطوری که گفته شد تجربه مجموعه ای از آموخته هاست که با انجام کار عملی بدست آمده است.

مفهوم سابقه کار و تجربه

در اینجا لازم به ذکر است که مفهوم «سابقه» با «تجربه» متفاوت است، هر چند ممکن است به لحاظ تسامح این دو مفهوم با یکدیگر یکی گرفته شوند. می توان گفت که منظور از سابقه کار یا سابقه خدمت، مدتی است که فردی صرف نظر از نوع شغل و مسئولیت های شغلی به کار اشتغال داشته و ممکن است این سابقه در مشاغل مختلف و حتی بی ارتباط با هم طی شده باشند اما تجربه سوابقی از کار است که در امور مرتبط با شغل فعلی طی گردیده و موجب افزایش توانمندی و مهارت فرد گردیده مطرح است همانا تجربه است باشد. بدیهی است که ممکن است سابقه کار و تجربه یکی باشند. آنچه در طبقه بندی مشاغل مهم و مطرح است همانا تجربه است.

تجربه باید متناسب با وظایف شغل باشد به این معنی که آنچه که به عنوان تجربه حاصل شده در زمینه انجام وظایف شغل مورد نظر مورد استفاده قرار گیرد و کارآیی فرد را در شغل ارتقاء دهد.

در ارزشیابی مشاغل نوع شغل و وظایف آن، میزان نیاز به تجربه را مشخص می کند. برخی از مشاغل نیازی به تجربه چندانی ندارند این نوع مشاغل را مشاغل مبتدی می گویند. برخی به تجربه اندکی نیاز دارند ممکن است این قبیل مشاغل را نیمه مجرب بنامیم. لیکن مشاغلی نیز هستند که فرد بدون کسب تجربه کافی، صلاحیت لازم برای تصدی نداشته و از عهده کار به صورت مطلوب برنمی آید این شغل ها را مشاغل تخصصی می گوییم. حداکثر سهم تجربه در نظام ارزیابی معادل ۱۲۰ امتیاز است هر سال تجربه را معادل ۱۲ امتیاز گرفته اند و حداکثر تجربه قابل محاسبه برای شغل ۱۰ سال است.

تاکید این نکته ضروری است که آنچه مورد نظر است تجربه مورد نیاز برای تصدی شغل است و ارتباطی با سابقه کار شاغل آن ندارد.

 

 

منبع : کتاب ارزشیابی و طبقه مشاغل استاد ابوالقاسم کرم بیگی

به این مطلب امتیاز دهید
[کل: 0 میانگین: 0]
نگاهی هم به این مقاله بیندازید
تشریح عوامل در ارزشیابی مشاغل- کوشش ها