برخی از سازمان ها برای ترغیب کارکنان به نوآوری و خلاقیت زمان زیادی را صرف می کنند. اما منطق این صرف زمان به آن دلیل است که با ترغیب کارکنان به نوآوری و خلاقیت سطح بهره وری آنان افزایش می یابد و این امر موجب می گردد که این مولفه ( بهره وری) به عنوان نیروی محرکه به سازمان تزریق گردد.
به منظور ایجاد انگیزه در کارکنان می بایستی به رضایت شغلی آنان توجه شود. چگونه می توان کارمندی که رضایت شغلی ندارد را به نوآوری و خلاقیت ترغیب کرد؟ رضایت شغلی شامل رضایت آنان از سازمان، مدیر مربوطه، کار و غیره می باشد. در صورتی که رضایت در یکی از این موارد وجود نداشته باشد سبب می گردد مانعی بر سر راه ایجاد خلاقیت و نوآوری بوجود آید.در مدیریت منابع انسانی رضایت شغلی تنها مولفه ایجاد خلاقیت و نوآوری در افراد نمی باشد، بنابراین نمی توان قویاً تاکید نمود که کارمندانی که احساس رضایت شغلی بالایی دارند یک قدم به ترغیب شدن به خلاقیت نسبت به آنانی که رضایت شغلی ندارند نزدیک تر هستند.
سوالی که در اینجا مطرح می گردد آن است که سازمان ها چگونه می توانند رضایت شغلی کارکنان را افزایش دهند؟ در تحقیقی که بر روی تجربه خلاقیت و نوآوری کارکنان انجام گرفته است نشان می دهد سازمان هایی که بر تجربه کارکنان سرمایه گذاری نموده اند متوسط درآمد آنها چهار برابر بیشتر از سایر سازمان ها بوده است. بنابراین هر سازمان حسب کارکرد خود می بایستی مولفه های کلیدی ارتقای رضایت شغلی را احصاء نماید و منطبق بر آن نسبت به ارتقای رضایت شغلی کارکنان گام های اساسی را بر دارد.
ترغیب کارکنان به خلاقیت و نوآوری به عنوان مولفه های کلیدی برای تدوین راهبردهای اقتصادی سازمان ها محسوب می گردد، از همین روی مدیران نه تنها باید در این مورد بیاندیشند بلکه می بایستی در این مورد با کارکنان خود مذاکره مستمر داشته باشند.
به منظور تدوین راهبردهای اقتصادی سازمان علاوه بر توجه به ترغیب کارکنان به خلاقیت و نوآوری میبایستی به مولفه هایی چون تعیین بودجه سالانه، سرمایه گذاری برای آینده و تعیین هزینه های غیر قابل پیش بینی نیز توجه نمود. بی تردید تعیین حقوق و دستمزد رقابتی در راهبرد اقتصادی سازمان نه تنها سبب ایجاد انگیزه برای کارکنان به منظور ارتقای بهره وری می گردد بلکه سبب ارتقای ارزش کارکنان و رضایت شغلی در میان آنان می گردد.
منبع : https://www.hrbartender.com
