ارزشیابی مشاغل عبارت است از مقایسه منظم و رسمی از شغل ها یا کارها جهت تعیین ارزش هر در مقایسه با کاردیگر.روش اصلی ارزیابی مشاغل براین اساس قرار دارد که محتوای هر کار بر حسب میزان تلاش مورد نیاز (اعم از فکرس و جسمی) ، مسئولیت ها و مهارت ها با کار دیگر مقایسه می شود.
برای مقایسه کردن ارزش کارها دو راه اصلی وجود دارد.نخست می توان از روش شهودی استفاده کرد بر این اساس می توان به این نتیجه رسد که یک کار نسبت به کار دیگر اهمیت بیشتری دارد و در صدد بررسی سایر عوامل مربوط جهت ارزشیابی مشاغل بر نیامد.
راه دیگر این است که بر مبنای عوامل اصلی و مشخص بین کارها ، آنها را مقایسه نمود.این عوامل اصلی را عوامل تعیین کننده جبران خدمت می نامند و با این عوامل محتوای کار تعریف می شود. بطور مثال در یک روش این عوامل عبارتند از مهارت ، تلاش ، مسئولیت و شرایط کار.
بطور کلی ارزشیابی مشاغل :
- فرآیندی است منظم ، خواه در سطح وسیعی صورت بگیرد یا در حد محدود ، اما نمی توان ادعا کرد که روشی کاملا علمی است چون به صورت ذهنی و قضاوتی انجام می شود.
- ارزشیابی مشاغل صرفا با روابط بین مشاغل سر و کار دارد و به ارزش های خالص و ناب کاری ندارد.
- ارزشیابی شغل فقط به شغل توجه دارد و تلاش های فردی یا عملکردی را در مجموعه سازمان نادیده می گیرد.
دلایل استفاده از سیستم های ارزشیابی مشاغل ذر سازمان ها
- ارزشیابی مشاغل شیوه ای منطقی ، قابل دفاع و منظم برای تعیین ارزش نسبی مشاغل می باشد.
- نیازمندی کارکنان را به یک ساختار مدرج عقلایی تامین می کند.
- سیستم های جدید را که بر اهداف ، ارزش ها و نیازمندی های شغلی مبتنی می باشد ، از طریق استقرار دستمزدهای جدید جایگزین سیستم های قدیمی می کند.
وسیله می باشد که زمینه مشارکت کارکنان و اتحادیه را از طریق تعیین دستمزد توافقی فراهم می سازد زیرا معمولا ارزشیابی مشاغل توسط مدیریت انجام می شود در حالی که یک عمل مشترکی می باشد که باید به همراه اتحادیه ها صورت گیرد.
ثبت ديدگاه